Uit: Ededorp.nl Door: Joop Eding @J_Eding 8 februari 2020
In de beginjaren 80, toen ik nog jong en overmoedig was, heb ik mij op de plaatselijke politiek gestort. Ik nam een abonnement op de raadstukken, die netjes per post en soms per bode thuis in dikke enveloppen werden afgeleverd.
Na bestudering van de stukken, op naar het gemeentehuis. Bij de balie ontving ik nog de laatste nagekomen stukken en de bode wenste me een prettige avond. Vanaf de niet al te volle publieke tribune had ik een prima uitzicht op de politieke arena. B&W (voltallig) tegenover de raadsleden, waarvan nagenoeg de meeste strak in ‘t pak en daarachter de plaatselijke pers.
Het overgrote deel van de avond heb ik me prima ‘vermaakt’ en ik besloot dan ook dat dit voor herhaling vatbaar was. Aldus geschiede en ik bezocht vanaf dat moment, goed voorbereid, de raadsvergaderingen. Het viel me echter op dat lang niet alle raadsleden hun huiswerk goed hadden gedaan en in discussies met de toenmalige wethouders voor hen geen partij waren. Ik stak in mijn gesprekken met anderen op de tribune de verontwaardiging daarover niet onder stoelen of banken. Onder hen bevond zich ook de toenmalige penningmeester van het “nog jonge” CDA.
Na een aantal weken vroeg hij mij (ik was toen nog partijloos) of ik niet in het CDA geïnteresseerd was en eventueel een bestuursfunctie zou ambiëren. Ik heb daar een weekje over nagedacht en toegestemd. Bij gebrek aan tegenkandidaten werd ik al snel in het bestuur verkozen en werd bestuursgedelegeerde in de fractie. Om een lang verhaal kort te maken ook daar trof ik raadsleden aan die, leunend op hun jarenlange ervaring, meenden de stukken pas tijdens de vergadering te kunnen/moeten openen. De voorzitter zag het verschil tussen hen en mij en gaf mij regelmatig (waar dat feitelijk niet de bedoeling was) de kans mijn mening te uiten. Dat werd mij niet altijd door iedereen in dank afgenomen en na de verkiezingen (waar ik me ook intens met de kandidatenlijsten en vernieuwingen had bemoeid) wilde de fractie onder een nieuwe voorzitter me een halfjaar lang liever niet zien om zo een hechte op elkaar ingespeelde fractie te kunnen vormen. Dat luidde het einde van mijn politieke carrière in en sindsdien is het ook met het CDA nooit meer goed gekomen.
Vanwaar deze inleidende terugblik zult u vragen? Welnu, zeer onlangs besloot ik weer eens de Gemeenteraad te gaan volgen. Dat deed ik dus al heel lang niet meer, waar ik wel heel veel 2eKamerdebatten en hun commissievergaderingen volgde. De eerste keer ben ik al halverwege afgehaakt, men kon mijn aandacht echt niet vasthouden. Tot deze week. Het was niet alleen maar vanwege de aangekondigde live-ondertiteling die ik wel eens wilde meemaken, maar ook vanwege de door ededorp.nl opgeworpen discussie over de biomassacentrales, hun overlast en het gebrek aan (voldoende) aandacht daarvoor in de Raad.
Ik zat er helemaal klaar voor en werd aangenaam verrast door het interpellatiedebat. Maar helaas hield daar de aangename verrassing voor mij dan ook wel op. Ik dacht teruggeworpen te zijn in de tijd. Te vaak bleek (ook nu weer) dat te veel raadsleden zich onvoldoende hadden ingelezen en simpelweg de feiten niet op een rijtje hadden. Dat gold niet alleen bij het onderwerp biomassacentrales, maar bij nagenoeg alle agendapunten gedurende de avond. Ik vermeld hier nu geen namen en rugnummers omdat ik hen niet persoonlijk wil aanspreken op basis van 1 volledig gevolgde raadsvergadering. Maar vanaf nu zal ik een ieder kritisch volgen en ja, hen dan wel met naam en toenaam benoemen. Overigens ook hen die het wél goed doen.
Een link naar de beelden…. https://t.co/Kncd0l0Vuf?amp=1
Wie ik wel bij naam wil noemen is de wethouder Hoefsloot. Ik weet niet of de beste man gewoon zijn dag niet had, maar ik heb zelden een politicus zo zien schutteren en gebrek aan (diepte)kennis hebben van de behandelde dossiers. Dit gold zowel voor de biomassacentrales als de abri’s als de eikenprocessierupsen. Ik kreeg er spontaan jeuk van en hoop dan ook dat dit een incident was. U zult het mij niet euvel duiden dat ik vanaf nu ook deze wethouder graag een herkansing geef en hem in zijn functioneren nauwlettend zal volgen de komende tijd. Een taak die behoort bij de Gemeenteraad, maar daar en door hen om partijpolitieke redenen schijnbaar niet, maar zeker in onvoldoende mate wordt uitgevoerd.
Was er nou niets leuks die avond? Jazeker wel, de automatische ondertiteling was bij tijd en wijle hilarisch te noemen. Een raadslid (raadt u maar wie) werd zelfs ‘jurk’ genoemd. Dit zelflerende systeem zal straks beduidend minder tot een glimlach leiden. Hopelijk doet het niveau van onze raadsvergaderingen dat dan wel.